Jechałam tramwajem do pracy. W słuchawkach jak zwykle brzmiała moja ulubiona muzyka. Dziś miałam nastrój na Linkin Park. Akurat leciał utwór Leave Out All The Rest, kiedy otworzyłam internet, by przeczytać wiadomości. Niesamowity zbieg okoliczności - pomyślałam.
Linkin Park towarzyszył mi odkąd pamiętam. Śmiało mogę powiedzieć, że dorastałam na tej muzyce. Mam 23 lata, a gdy wyszedł kawałek "In the end" byłam w podstawówce. Był on pierwszym rockowym eksperymentem z jakim się zmierzyłam. To właśnie wtedy pierwszy raz usłyszałam od rodziców "ścisz to!". Ogromny sentyment, masa wspomnień. Swoją drogą album Hybrid Theory EP był ze mną najdłużej. Ba, jest nadal! Mam nawet specjalną playlistę z moimi Linkin Parkowymi perełkami.
W obliczu takiej tragedii człowiek zastanawia się nad wieloma rzeczami. To dobrze. Źle byłoby, gdyby tego nie robił. Znaczyłoby to, że zarówno życie, jak i śmierć tego człowieka nie miały żadnego znaczenia. A przecież każde życie ma jakieś znaczenie, nawet jeśli temu, co je żyje wydaje się, że nie ma ono sensu.
Ku pamięci słucham dziś starych płyt Linkin Park i przychodzi mi do głowy, że w obliczu tego zdarzenia niektóre teksty nabierają nowego znaczenia i jeszcze większej mocy.
Marzenia to bajki, które lubimy sobie powtarzać przed snem.
Chcesz przez całe życie nosić głowę w chmurach?
Im wyżej wzbijesz się w swoich marzeniach, tym mocniej upadniesz w prawdziwym życiu...
na płytę chodnikową.
Oj, będzie bolało.
Byłam mocno niezdecydowanym dzieckiem, o bardzo bujnej wyobraźni (zbyt bujnej - powiedzieliby niektórzy i pewnie mieliby rację). Miałam wiele marzeń: o niebieskim smoku, na którym mogłabym latać, o tych zabawkach z kolorowych reklam, o lalce Barbie, której zginają się kolana, o wiecznie płaczącej lalce Szu-Szu, o podróżach w kosmos, o łodzi podwodnej, żeby udało mi się skonstruować samochód na wodę i odkurzacz, który sam odkurza, o mieszkaniu w dużym mieście (wtedy Łódź wydawała się być największym miastem na świecie), o domku na wsi, o wspaniałej rodzinie, kochającym mężu i 2 dzieci, w porywach do 5, bo ja byłam sama, by mieć kiedyś tyle kasy, że będę mogła zamówić z AVONu wszystko, co zechcę w jednym zamówieniu, żeby ludzie zniknęli i można było robić wszystko na co się ma ochotę, potrafić latać, żebym mogła zjeść tyle czereśni i gruszek, ile zechcę i brzuch nie bolał, że kiedyś będę piękna, sławna i bogata (mam jeszcze czas, ej). Na pytanie kim chcesz zostać, jak dorośniesz? miałam zawsze mnóstwo odpowiedzi, często dość skrajnych. Piosenkarką, strażakiem, aktorką, poetką, malarką, panią z biura, panią z banku, dziennikarką, panią domu, panią od ankiet, prowadzącą wiadomości, pogodynką, pisarką, mieć swój program w telewizji, panią z poczty, właścicielką poczty, krawcową, recepcjonistką w przychodni, artystką, etc.
Dziecięce marzenia traktuje się pobłażliwie. Kiedyś jednak przestajesz być dzieckiem. Wkraczając w świat dorosłych, wywiera się na tobie presję o porzuceniu swoich dziecięcych marzeń i zejściu na ziemię. Masz dwie opcje. Przestajesz marzyć, albo marzysz nadal, ale ze świadomością, że sny się nie spełniają. Jeśli jednak odważysz się wierzyć w swoje marzenia, ludzie nazywają cię głupcem, mówią, że jesteś naiwny lub dziecinny. Natychmiast zaczynają przekonywać cię, że twoje marzenia są nierealne, głupie i szkoda twojego czasu, bo i tak się rozczarujesz. Zostaniesz bez pracy, domu, pieniędzy i z kredytem na 30 lat. Lepiej napij się piwa i obejrzyj jakiś serial.
Dziś mam 22 lata 11 miesięcy i 5 dni. Smaruję jakieś wypociny na blogu, który miał być moją kartą przetargową do wielkich marzeń. Zza okna dobiega śpiew ptaków i zapach świeżo skoszonej trawy. Smakuję łyk swojej ulubionej kawy z czerwonego kubka. I myślę o swoich niespełnionych marzeniach, o tym, że jestem już tak blisko, a jednocześnie tak daleko. I nagle zdaję sobie sprawę, że tak naprawę nie boję się upaść - ja boję się latać. Przez całe życie przygotowywano mnie na to, że marzenia się nie spełniają, że niczego w życiu nie osiągnę. Natomiast nikt nie przygotował mnie na sukces. Nie pokazał jak spełniać swoje dziecięce marzenia, jak być konsekwentnym w działaniu i jak nie stracić przy tym siebie.
Będąc dzieckiem człowiek myśli sobie, że jak już będzie dorosły, to góry przeniesie nad morze, a oceany się przed nim rozstąpią. Myślisz sobie wtedy, że zapiszesz się na kartach historii i za 200 lat, ktoś napisze o tobie na maturze, albo chociaż wspomni na ustnych. Będąc lekko ostudzonym nastolatkiem przeprowadzasz staranną selekcję swoich dziecięcych marzeń. Do jednego kosza wrzucasz te, które były głupie, na których przestało ci zależeć, bo np. zmieniłeś poglądy lub priorytety. Do drugiego kosza lecą nowe marzenia, stare marzenia, które się nie zmieniły, stare marzenia lekko zmodyfikowane i te, które powinny pójść do pierwszego kosza, ale nie masz serca się z nich obdzierać. Później przychodzi kolejna faza. Życie podstawia ci już tylko pierwszy kosz - życie, albo dorośli (interpretacja dowolna) - i każą ci się pozbyć całego dziecięcego optymizmu i wiary w swoje magiczne moce. Presja jest bardzo duża. Zaczynasz dopuszczać do siebie myśl, że może oni mają rację, ale walczysz. Pojawiają się pytania. Czy się uda? Czy warto? Jak to zrobić?
Czy się uda? To zależy.
Czy warto? To zależy.
Jak to zrobić? To zależy.
Twój sukces - twoja sprawa. Tylko od ciebie zależy, czy dasz radę go osiągnąć. Ty decydujesz o tym, ile poświęcisz czasu, ile włożysz pracy, czy będziesz konsekwentny, czy będziesz łapał okazje, które da ci los. Nie zapomnij o szczerości wobec innych oraz wobec samego siebie. Szanuj innych ludzi. I pamiętaj, karma wraca. Nie ma nic gorszego niż dążenie do celu po trupach i z niewłaściwych powodów.
Nie wszystko co brązowe, smakuje czekoladą. Kiedy osiągasz swoje cele, może się okazać, że rzeczywistość znacznie różni się od twoich wyobrażeń. Możesz się porządnie rozczarować. Z drugiej zaś strony, nie przekonasz się, czy coś jest dla ciebie, jeśli tego nie spróbujesz.
Jak spełniać marzenia? To proste - WIZUALIZACJA! Żartowałam. Dobrze lokuj swój czas i swoje uczucia. W ludzi, którzy cię wspierają, wierzą w ciebie, kiedy trzeba cię zmotywować - nakopią ci do dupy. Szkoda czasu na tych, którzy są wiecznie niezadowoleni z własnego życia i za wszelką cenę chcę cię przekonać, że ty też powinieneś. Bierz co daje los, korzystaj z okazji, szanuj innych ludzi i ich pracę, bądź sobą.
W życiu dostajesz to na co się odważysz, na co się zdobędziesz i po co wyciągniesz ręce. Oczywiście muszą stać za tym jakieś wartości, ciężka praca, szczęście, dużo szczęścia. Prawda jest taka, że kiedy otwierasz się na życie, życie otwiera się na ciebie. Życie nie jest smutne. to ludzie są smutni.
A jakie są Twoje dziecięce marzenia?
Spełniasz je, czy odpuściłeś?
Dziś przychodzę do Was z ogromną dawką inspiracji, bowiem są to Fajne rzeczyz ostatnich 3 miesięcy. Dla tych, którzy są tutaj od niedawna i jeszcze nie wiedzą o co chodzi, odsyłam do pierwszego wpisu z serii, w którym wyjaśniam pokrótce o co chodzi. 😊
Książka The Secret Garden Frances Hodgson Burnett w wydaniu 44.pl
Jakiś czas temu wpadłam na pomysł, żeby zacząć czytać książki w języku angielskim. Miałam poważny dylemat, jaka książka będzie odpowiednia. Uznałam, że ambitne książki pewnie będą napisane ciężkim, branżowym językiem, a przecież nie chcę się od razu zniechęcić. Wybrałam więc swoją ulubioną historię z dzieciństwa, czyli Tajemniczy ogród.
Ogromnym plusem tej książki jest to, że jest ona w wersji dwujęzycznej. Po lewej stronie mamy wersję oryginalną, a po prawej tłumaczenie na język polski. Uwielbiam czytać w podróży, a to rozwiązanie pozwala na nietachanie słownika. Minusem jest to, że historia jest dość mocno uproszczona. Książka, którą mam w domu (w jednym języku) jest kilkukrotnie grubsza od tej wersji dwujęzycznej.
Mimo wszystko całą serię Czytamy w oryginale uznałabym za godną polecenia. Zwłaszcza jeżeli, tak jak ja, dopiero zaczynacie swoją przygodę z literaturą anglojęzyczną. Zbiór książek znajdziecie tutaj. Jest on dość ubogi, dlatego jeśli znacie jakieś inne serie, to koniecznie dajcie mi znać 😊
Film Ukryte piękno (Collateral Beauty), reż. D. Frankel
Przyznam szczerze, że słyszałam różne opinie na temat tego filmu. Niektórzy byli zachwyceni, inni wręcz przeciwnie. Osobiście uważam, że film jest godny uwagi. Fabuła jest dość oryginalna. Przyznam szczerze, że jako osoba niepłacząca zbyt często, uroniłam kilka łez. Wydaje mi się, że śmierć dziecka to jedna z najgorszych rzeczy, jaka może spotkać człowieka.
Film Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie (Perfetti sconosciuti). reż. Paolo Genovese
Słyszałam o tym filmie już wiele razy i za każdym razem opinie były dość łaskawe. Przyznam szczerze, że nie oczekiwałam wiele od tego filmu i może właśnie dlatego mile mnie zaskoczył. Początkowo nie działo się zbyt wiele, więc zaczęłam się zastanawiać, czy to dobrze ulokowane 97 min., ale później akcja zaczęła się rozwijać i przybrała nie taki znów oczywisty obrót. Jeśli szukacie lekkiego filmu na wieczór z winem - sprawdzi się idealnie 😊
FilmLIVING WITH ANXIETY Kat Napiorkowska
"Filmy Kasi będą się pojawiały chyba we wszystkich Fajnych rzeczach" - mówiła... Nie żartowała... 😃
Kasia jakiś czas temu zaczęła robić na prawdę fajną serię filmów, przedstawiających różne problemy psychiczne. I tak przez depresję, nerwicę natręctw, ataki paniki. Serdecznie polecam zapoznanie się z całą twórczością Kasi, bo jest cholernie zdolną dziewczyną, a jej prace mają nie tylko ładną formę, ale i są bardzo bogate w treść.
POLECAM kropka
Film How to Have the BEST Valentine's Date Ever VAGABOND YOUTH
Trochę nieaktualne, bo mamy już kwiecień. Ale już niedługo majówka, więc... nie, to nie to.
Kanał Amy obserwuję już od dłuższego czasu. Jest on dla mnie kopalnią inspiracji, zwłaszcza modowych, ale nie tylko, bo czasem pojawiają się takie perełki jak na przykład ta.
Walentynki - wyjątkowy dzień czy dzień jak co dzień? Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Najczęściej jednak krytyka pada ze strony singli. To oni zazwyczaj najgłośniej krzyczą, że walentynki są do bani, że kochać to się powinno przez cały rok tak samo, a prezenty najlepiej smakują, jak dostaje się je bez okazji.(...)
Piszę esej o walentynkach, po czym usuwam cały tekst i zastanawiam się co tak właściwie chciałam powiedzieć. I nie wiem, ej.
Po prostu zobaczcie
Seria filmów Sztuka Składania Historii - Gonciarz X Intel, Krzysztof Gonciarz
Pewnie większość z Was (jeśli nie wszyscy) zna już Krzysia Gonciarza. Szczególnie polecam poświęcić chwilę na serię Sztuka Składania Historii stworzoną we współpracy z X Intel. Filmiki nie są długie, ale za to bardzo treściwe. Ja osobiście uwielbiam produkcje tego typu. Poza czteremami głównymi filmami są też cztery making of, w których Krzysiu opowiada o technologii wykorzystanej przy produkcji video. Tej zimy była to chyba moja największa inspiracja, ale o tym wkrótce 😊
WykładDyscyplina czy motywacja - kluczowy wybór Andrzej Tucholski
Pamiętacie Andrzeja? Polecałam kilka jego filmów i zachęcałam do wzięcia udziału w SHARE WEEKu.
Jakiś czas temu na kanale Andrzeja pojawiły się dwa wykłady. Jeden dotyczył dyscypliny i motywacji, a drugi wyboru ścieżki kariery zawodowej.
Hm... (myśli) Powiem tak, mam poważną alergię na coatchingi, wykłady motywacyjne i inne takie. Głowa mi puchnie i nie mogę oddychać. Andrzej zajmuje się tematem psychologii biznesu - teraz mnie zabijcie, że to też wykłady motywacyjne. No może i trochę tak. Ale są to przede wszystkim WYKŁADY. Uczą, dają do myślenia i jeśli odpowiednio się do nich zabierzecie to potrafią być bardzo pomocne.
Zabijcie mnie, ale obejrzyjcie.
KanałTO JUZ Jutro Rafał Masny
Masny.... Masny... Masny... Tak. To ten abstarchuj. Zgolił wąsy i ma swój kanał. Całkiem niezły w sumie. I nie żartuje sobie z przypadkowych ludzi, nie gotuje, ani nie opowiada, o tym co zjadł na śniadanie, jakiej pasty do zębów używa i co przydarzyło mu się ostatnio na siłowni. Kanał nazywa się TO JUZ Jutro, odcinki pojawiają się raz w tygodniu, a tematem są nowinki ze świata nauki.
Kanał Anna Szlęzak
Nie wiem czy polecać, bo wyjdę na frajera, który ogląda takie rzeczy. A co tam. Ania porusza przede wszystkim tematy relacji damsko-męskich. Jeśli tkwisz w związku bez przyszłości, jesteś nieszczęśliwy ze swoim partnerem, albo od dawna nie byłeś w związku i zastanawiasz się co z Tobą jest nie tak - zajrzyj koniecznie na kanał Ani
Płyta Fale Karolina Baszak
Najlepsze na koniec. Płyta, w której zakochałam się na jesień i z której utwory towarzyszyły mi przez całą zimę. Uwielbiam Karolinę, jestem z nią w zasadzie od początku jej przygody z internetem i za każdym razem, kiedy nagrywała kolejną piosenkę lub cover, zastanawiałam się no kiedy ta płyta!?! Za Karoliną bardzo długa droga, ale udało jej się spełnić swoje marzenie, na własnych warunkach i pozostając wierną swoim ideałom. Z całego serduszka gratuluję, bo płyta jest po prostu niesamowita. Muzyka, śpiew, słowa, emocje, czyli wszystko to co tygryski lubią najbardziej.
Płytę znajdziecie tutaj
Delektowaliśmy się smakiem kawy w niedzielne, jesienne popołudnie. Jeden stół, cztery pokolenia. To jeden z takich momentów, kiedy masz okazję dowiedzieć się, że wbrew zapewnieniom Twoich rodziców nigdy nie byli oni wzorowymi uczniami i najlepszymi dziećmi na świecie.
Tak więc przeskakując od ceny mięsa bez kości, poprzez ploteczki o tym kogo, gdzie i z kim widziano, aż po telewizję śniadaniową, wsiedliśmy w wehikuł i cofnęliśmy się w czasie, tym razem nieco dalej. Do lat, kiedy moich rodziców jeszcze nie było na świecie, oranżada w butelce lepiej smakowała, nikt się nigdzie nie śpieszył i wszyscy byli szczęśliwi. Najszczęśliwsze wspomnienie z dzieciństwa - powiedziała babcia zamykając oczy. Zielona łąka, śpiew ptaków, długie blond warkocze, błękit nieba, delikatnie powiewająca sukienka i białe chmury na błękitnym niebie - powiedziała lekko się uśmiechając. nie do nas - do wspomnień - uwielbiałam biegać po łące i to uczucie kiedy falbanki sukienki delikatnie falują. Zawsze lubiłam też kłaść się na trawie i wpatrywać się w niebo, jak białe bałwany tworzą różne kształty. O to samolot, a tam kot, a tam smok. I wymyślałam do nich różne historie.
Okres dzieciństwa nie trwa od momentu narodzin do chwili
osiągnięcia pewnego wieku.
Nie jest tak, że dziecko dorasta
i odkłada na bok swoje dziecięce sprawy.
Dzieciństwo to królestwo,
w którym nikt nie umiera.
Edna St. Vincent Millay
Zaczęłam się zastanawiać jakie jest moje najlepsze wspomnienie. Mam ich wiele. Wspólne święta u dziadków, kiedy rodzice próbowali opanować chaos panujący w domu, wyczekiwanie w oknie na pierwszą gwiazdkę na niebie, moment odpakowywania prezentów, wspólna zabawa. Zabawa ze szczeniaczkiem, na którego tak długo musiałam namawiać rodziców. Życzenia nowej lalki, kiedy dmuchałam świeczki na urodzinowym trocie. Zgadywanie piosenek na VIVIE, chociaż zawsze przegrywaliśmy. Widok kiełkujących nasion arbuza posadzonych w piaskownicy. Wędkowanie z moim tatą. Ból brzucha po zjedzeniu zbyt wielu gruszek. Ten moment, kiedy leżałam z mamą na kocu za domem dziadków, mama plotła mi wianki z kwiatów, bransoletkę i kolczyki. I ten gdy się śmieję i kręcę w kółko, aż upadam na trawę, a cały świat wiruje. Mrożone lody i karuzela w odpust. Fajerwerki w sylwestra i to uczucie, ta duma, że się nie zasnęło. Pierwszy wózek dla lalek, pierwsze nocowanie poza domem, pierwsza wycieczka szkolna, pierwszy pamiętnik, pierwsze buty na obcasie. Każda z tych chwil wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Jednak gdybym miała wybrać tylko jedno wspomnienie, które miałoby trwać wiecznie, byłby to sierpniowy poranek. Siedzę w łóżku i oglądam bajki na TVP1. Na śniadanie jem pączka od babci - wtedy jeszcze nikt się nie przejmował, że pączki są niezdrowe. Po śniadaniu biegnę do piaskownicy. O nie! Wiatr zniszczył kuchnię! Więc wylewam krople deszczu z zabawek i ustawiam je od nowa, zgarniam piasek z pustaków, które służą za blat kuchenny. Przychodzi moja siostra i ustalamy zasady zabawy. Spędzimy tam cały dzień, a później każdy kolejny aż do końca wakacji.
Tak wiem, banalne. Ale gdzieś pomiędzy nawałem maili, urywającymi się telefonami i uciekającą taksówką warto czasem przystanąć na chwilę, zamknąć oczy i przenieść się do tego królestwa :)
A jakie są Twoje najszczęśliwsze chwile z dzieciństwa?
